STANOWISKO DEPARTAMENTU PRAWNEGO

GŁÓWNEGO INSPEKTORATU PRACY Z 31 MARCA 2010 R.

W SPRAWIE PRAKTYKI ABSOLWENCKIEJ

(GPP-364-4560-25-1/10/PE/RP)

Zasady odbywania praktyki absolwenckiej określa ustawa z 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz.U. nr 127, poz. 1052). Podstawą  jej odbywania jest umowa o praktykę absolwencką zawierana między praktykantem a podmiotem przyjmującym na praktykę. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy umowa ta powinna określać w szczególności: 

1) rodzaj pracy, w ramach której praktykant ma uzyskiwać doświadczenie i nabywać umiejętności praktyczne,

2) okres odbywania praktyki,

3) tygodniowy wymiar czasu pracy w ramach praktyki, 

4) wysokość świadczenia pieniężnego otrzymywanego przez praktykanta, jeżeli praktyka ma być odbywana odpłatnie.

Miejsce odbywania praktyki nie zostało wymienione jako konieczny element umowy o praktykę absolwencką, niemniej nie ma przeszkód, aby strony określiły je w umowie. W zależności od charakteru pracy wykonywanej w ramach praktyki miejscem tym może być zarówno stały punkt (np. siedziba podmiotu przyjmującego na praktykę), jak i oznaczony obszar. 

Praktykant nie pozostaje w stosunku pracy z podmiotem przyjmującym na praktykę, co podkreśla art. 4 ustawy, zgodnie z którym do praktyki nie mają zastosowania przepisy prawa pracy, z wyjątkiem art. 18^3a -18^3e, art. 129 § 1, art. 131 § 1, art. 132 § 1, art. 133 § 1, art. 134 i art. 151⁷ kodeksu pracy.

W konsekwencji do osób odbywających praktykę nie będzie się stosować art. 77⁵ k.p., przyznającego pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, prawo do należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Jednocześnie informujemy, że PIP nie jest organem właściwym w zakresie ustalania zasad oskładkowania i opodatkowania diet i innych należności przysługujących za czas podróży.